Lach en traan bij laatste LAURA: ‘Doodzonde dat dit stopt’
ALPHEN AAN DEN RIJN - Nog één laatste keer stappen zo'n zevenhonderd enthousiastelingen op de fiets. Het is een feestelijke editie van de fietsvierdaagse LAURA, die deze week voor de 75ste keer wordt gehouden. Maar wel één met een zwarte rand, want na deze week valt het doek definitief. 'Het is een beetje ouderwets.'
Leiden, Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Alphen aan den Rijn. Op de eerste letters van die vijf steden waarnaartoe wordt gefietst, is de naam LAURA gebaseerd. Sinds 1948 wordt het evenement georganiseerd. Maar 2024 gaat de geschiedenisboeken in als het jaar waarin dat voor de laatste keer gebeurt.
Directe aanleiding daarvoor is een gebrek aan aanwas om het bestuur en de vrijwilligers op te volgen. 'We worden te oud', beseft voorzitter Adrie van der Voorn. De 71-jarige Alphenaar en zijn metgezellen hebben de afgelopen jaren van alles geprobeerd, maar het is ze niet gelukt om jongeren tee vinden die het stokje willen overnemen.
Houdbaarheidsdatum verstreken
Al 38 jaar zit hij in het bestuur van de fietsvierdaagse, waarvan de laatste 22,5 jaar als voorzitter. 'Ik vind het doodzonde dat dit stopt. Het is iets dat je als kind al hebt meegemaakt, ik ben er helemaal in opgegroeid. Met droefenis neem ik afscheid van dit feestje.' Tegelijkertijd realiseert hij zich ook dat de houdbaarheidsdatum van het evenement is verstreken. 'Het is niet meer van deze tijd.'
Daar kan Cor Verdel (87) over meepraten. Als oud-bestuurslid van de LAURA heeft hij vanaf 1960 ongeveer 25 maal meegefietst. 'Jammer, maar begrijpelijk', noemt hij de beslissing van het bestuur om te stoppen. 'Dit soort festiviteiten heeft geen toekomst. Vroeger was het niet mogelijk om zelf een tocht uit te zetten, je kreeg hem altijd aangereikt. Dat is nu niet meer nodig. Eén druk op de knop en zeg maar waar je naartoe wil.'
'Toen ik nog werkte, heb ik weleens gezegd: als ik er geen vrij voor krijg, neem ik ontslag'
Voor het eerst fietst hij de LAURA samen met zijn kleindochter Noek Oussoren (19). Zij is één van de weinige jonge deelnemers die dit jaar aan de start staan. 'Ik haal de gemiddelde leeftijd lekker naar beneden', reageert ze grijnzend. 'Er zijn heel veel grijze haren hier, dus ik ben een soort frisse wind.'
Van kinds af aan is ze opgegroeid met het fietsfestijn. Ook zij snapt wel waarom de stekker uit het evenement wordt getrokken. 'Ik zei nog toen we hierheen liepen dat dit de eerste keer was dat ik niet op Google Maps ging fietsen, maar op een kaart. Het is eigenlijk een beetje ouderwets, maar het is ook wel weer leuk', vindt ze.
Liefst vijftig van de 75 edities heeft Ineke den Dekker (74) uit Hoogmade meegemaakt als fietser. Ze mag dus met recht een doorgewinterde deelneemster worden genoemd. 'Wat de LAURA zo bijzonder maakt? Dat weet ik eigenlijk niet eens zo goed', zegt ze diep nadenkend. 'De LAURA is gewoon de LAURA, en die móét ik fietsen. Dat staat ook vast in mijn agenda voor het jaar erop. Deze keer helaas niet meer...'
Haar fascinatie voor de Alphense fietsvierdaagse gaat zelfs nog een flinke stap verder. 'Toen ik nog werkte, heb ik weleens gezegd: als ik er geen vrij voor krijg, neem ik ontslag', haalt ze zich nog voor de geest. 'Dus het is gewoon een besmetting. Je fietst van het ene leuke moment naar het andere.'
Met de tijd mee
Dat laatste wil Gerda Boersema (67) maar al te graag beleven. Te midden van buitenlanders als Belgen en Britten, is zij een debutante op het fietsersbal. 'Wij fietsen mee met vrienden', verklaart ze, wijzend naar hondje Doby achter op haar tweewieler. 'Er wordt steeds gezegd hoe prachtig deze fietstocht door het Groene Hart is. Ik dacht: nou ja, dat moet je één keer in je leven meemaken.'
Wat voor haar de eerste keer is, zal dus hoe dan ook gelijk de laatste keer zijn. 'Ik word wel een beetje verdrietig van de reden', geeft de Groningse aan over het stopzetten van de LAURA. 'Het doet pijn als je dat hoort. Want eigenlijk moeten we dit soort dingen toch in stand in houden. Al denk ik dat je als organisatie wel met de tijd mee moet.'
Heeft voorzitter Adrie al een traantje weggepinkt? Het blijft even stil. 'Ja...' Hij slikt en kan zijn emoties niet meer in bedwang houden. 'Het doet me zeker wat. Kijk, ik heb 38 jaar mijn hart en ziel erin gelegd. En alles gegeven om er wat moois van te maken. Op sommige momenten moet je je even omdraaien, en dan ga je weer verder.'
'Heel jammer', betitelt veterane Ineke het afscheid van de LAURA. 'Ik begrijp het wel. Ze kunnen geen vrijwilligers meer krijgen en de mensen die meefietsen worden steeds ouder. Je ziet geen jonge mensen ertussen. En er zijn tegenwoordig zoveel vierdaagsen, overal door het hele land. Maar daarom móést ik erbij zijn', benadrukt ze.
Ondergang samengevat
Deze laatste LAURA roept niet alleen bij haar gevoelens van weemoed op. Kijkend naar haar opa, oppert de 19-jarige Noek: 'Ik denk dat we volgend jaar in deze week ook maar gewoon een dagje samen moeten gaan fietsen. Dan houden we het een beetje in stand.'
Cor kan er wel om lachen. 'Ja, maar mijn jaren gaan tellen.' Onbedoeld vat hij zo in één zin de ondergang van het evenement samen.
Lees ook: Vechten om vrijwilligers: ‘Zelfde soort concurrentie als op de arbeidsmarkt’