Hazerswoudse parajudoka Daniël Knegt naar Paralympische Spelen: ‘Ik heb dit als uitlaatklep nodig’
HAZERSWOUDE-DORP – De blinde parajudoka Daniël Knegt heeft zich gekwalificeerd voor de Paralympische Spelen in Parijs. De sporter uit Hazerswoude-Dorp heeft zich dankzij een wildcard geplaatst voor de Spelen. ‘Sport is een belangrijk deel van mijn leven’, vertelt Daniël Knegt in De Ochtendshow van Studio Alphen. ‘Judo is een kwestie van balans en als je blind of slechtziend bent dan is je balans wel een lastige uitdaging. Het gaat er gewoon hard aan toe en ik ben benieuwd hoe dat in Parijs zal zijn.’
In 2005 is Knegt tijdens het werk als beroepsmilitair van de Luchtmobiele Brigade betrokken geweest bij een ernstig eenzijdig ongeval. Hij raakte zijn zicht kwijt, maar dat geldt niet voor zijn doorzettingsvermogen en passie voor sport. ‘Ik vind sporten gewoon heel erg leuk; dat heb ik als uitlaatklep nodig’, legt Knegt uit.
‘Afhankelijkheid is grootste beperking’
‘Ik zocht naar sporten die ik kon doen en ik ben door het wielrennen begonnen met judo. Dat is eigenlijk best wel grappig. Vroeger heb ik in mijn jeugd allerlei vechtsporten gedaan’, verklaart de parajudoka uit Hazerswoude-Dorp. ‘Mijn grootste beperking is de afhankelijkheid en daarna pas het verlies van mijn gezichtsvermogen.’
Die afhankelijkheid was voor Knegt te merken bij het wielrennen. ‘We rijden op een tandem racefiets en dan ben je afhankelijk van een goede voorrijder. Dus op een gegeven moment had ik een keer geen voorrijder en toen zei iemand: ‘Als je het zo goed alleen kan, dan moet je lekker gaan judoën.’ Dat was niet aan dovemansoren gericht en zo ben ik in het judo terechtgekomen.’
Spelen van 2012 gemist door blessure
Knegt heeft al een flinke erelijst op zijn naam. Hij deed in 2010 en 2011 mee aan het wereldkampioenschap judo. Tijdens de Invictus Games van 2016 en 2017 won de sporter meerdere gouden medailles en een bronzen medaille bij het wielrennen en atletiek. In 2018 werd de Hazerswoudenaar uitgeroepen tot sportman van het jaar in de gemeente Alphen aan den Rijn.
Zijn sportcarrière verliep echter niet zonder slag of stoot. ‘In 2012 heb ik de Paralympische Spelen gemist door een schouderblessure’, zegt Knegt. ‘Toen ben ik daardoor verdergegaan met andere sporten, omdat het judo gewoon niet meer ging vanwege alle blessures. In 2020 heb ik ook de Spelen met de triathlon gemist.’
Draad weer opgepakt met judo
Na het mislopen van de triathlon op de Spelen van 2020 pakt Knegt de draad weer op met het judoën. ‘Ik heb daarna weer wat judowedstrijden gedaan en nu vier jaar later mag ik naar Parijs’, vertelt de parajudoka.
Met de deelname van Knegt doet er voor het eerst sinds 2008 weer een Nederlandse parajudoka mee aan de Paralympische Spelen. ‘Ik geloofde eerst eigenlijk niet dat ik mee mocht doen. Je ontvangt niet een papiertje, maar een mail of een belletje dat je mee mag. Dus het was een beetje een onwerkelijk gevoel’, legt Knegt uit. Het is een eindtoernooi en het hoogst haalbare, dat is fantastisch.’
De Nederlandse parajudoka kent zijn tegenstanders al wel goed. ‘Ik kom daar dezelfde grote en beresterke jongens tegen. Ik weeg ongeveer 110 kilo en ik ben daarmee de lichtste in mijn klasse. Er zitten ook tegenstanders bij die meer dan 150 kilo wegen. Dat is een hele andere stijl van judo, omdat het hele zware en logge gasten zijn. Mijn judostijl is veel meer gericht op snelheid. Het niveau is echter heel hoog, dus het heeft ook met de vorm van de dag te maken.’
Sport zorgt voor verbinding
Het parajudo lijkt volgens Knegt heel erg op normaal judo. ‘Mijn collega’s komen nu tijdens de Olympische Spelen in actie. In Papendal train ik wel eens met de judoka’s. In principe is de sport hetzelfde, maar het enige verschil is dat wij anders starten. Normaal gesproken staan judoka’s twee meter van elkaar af en dan vliegen ze elkaar in de haren. Bij ons beginnen we in een houding dat je de tegenstander al vast mag pakken op een bepaalde manier.’
Verder gelden bij parajudo dezelfde regels als bij het normale judo. ‘Het verschilt niet zoveel ten opzichte van de reguliere sport. Daarom vind ik het mooi om het in de breedtesport uit te bouwen zodat het voor iedereen toegankelijk is’, vertelt Knegt. ‘Je kunt niet in je eentje judoën, want je bent altijd afhankelijk van iemand. Bij elke judoschool kun je de aansluiting vinden ondanks een beperking.’
Sport is op sociaal vlak een belangrijk onderdeel in het leven van de Hazerswoudenaar. ‘Ik heb altijd heel erg contact weten te leggen door het sporten. Door mijn beperking heb ik altijd wel een afstand gehad tot sociale kringen. Terwijl ik vroeger redelijk makkelijk was in de omgang met anderen. Ik merk dat sporten mensen verbind en je komt met mensen in aanraking die je normaal gesproken nooit spreekt of tegenkomt. Door sport kom je juist wel meer in contact met mensen.’
Lees ook: Twee rolstoeltennissters van Alphense tennisvereniging naar Paralympische Spelen